Alweer een paar weken geleden was ik op zoek naar een nieuw grasparkietje. Van een winkel die zich ‘vogel en zaadhandel’ noemt, verwachtte ik dat ze gespecialiseerd waren in vogels.
Ik mag toch hopen dat dit niet het geval is. Als dat hun specialisatie is, dan wil ik niet weten hoe de rest eraantoe is. Helaas weet ik het wel. Slecht.
Als eerst zal ik het over de vogels hebben. Ze staan achterin de winkel, in een ruimte waarin nauwelijks te bewegen valt.
Het is even zoeken, maar als je het gekwetter volgt, dan kon je er wel.
De grasparkieten zaten met zijn allen in een redelijk groot hok. Niet groot genoeg voor hun aantal, als je het mij vraagt, maar als ze dan snel verkocht worden kan het nog.
Ik vroeg na of het allemaal jonge vogeltjes waren. Dat waren het.
De neusdoppen van sommige vogeltjes zeiden echter wat anders. Een aantal van de dieren was al broedrijp en zonder enige twijfel ouder dan 6 maanden. (Ter vergelijking, grasparkieten mogen weg bij de ouders met ongeveer 8 weken. 6 maanden is dus niet zo jong meer).
Enkele van de vogels misten hun staartveren. Dit kan komen omdat ze te jong bij hun ouders zijn weggehaald. Als dit het geval is, dan zijn ze nog niet volledig gesocialiseerd en kunnen ze zeker problemen veroorzaken. Als dit niet het geval is, dan hebben ze waarschijnlijk kruipersziekte en mogen ze zeker niet zonder dat het verteld wordt verkocht worden.
Ook hier heb ik naar nagevraagd. Er werd mij verteld dat ze nog jong waren, en dat het wel aangroeide. Vervolgens wees meneer mij een andere vogel aan (overduidelijk een volwassen exemplaar) en zei dat ik die dan maar moest nemen. ‘Kijk eens, deze heeft wel al zijn staartveren’. Mochten de andere parkieten kruipersziekte hebben, dan hebben ze dat al lang overgedragen aan alle andere aanwezige parkieten.
Naast de parkieten zaten zebravinken. Ik weet vrijwel niets van deze vogels, maar ik weet wel dat deze dieren niet goed in hun veren zaten.
Overigens was er bij geen van de vogels voldoende afleiding of ander speelmateriaal.
Op mijn weg de winkel uit zag ik nog een konijn, redelijk groot ras, in een kleine glazen kooi zitten. De kooi was van boven op geen enkele wijze afgesloten, waardoor iedereen zo bij het dier kon.
Het konijn sprong tegen het glas aan, alsof hij hoopte uit te kunnen breken.
In deze dierenwinkel kreeg ik het idee dat ik belachelijk werd gemaakt. De mensen kwamen vriendelijk op mij over, maar ik kan moeilijk geloven dat ze echt dachten dat de parkieten jong waren.
Het was bijzonder verleidelijk een dier te redden, maar ik heb me in weten te houden. Ik wil op geen enkele wijze meehelpen met praktijken als deze.
1 Review Plaats review
Lisa de Haas
|Alweer een paar weken geleden was ik op zoek naar een nieuw grasparkietje. Van een winkel die zich ‘vogel en zaadhandel’ noemt, verwachtte ik dat ze gespecialiseerd waren in vogels.
Ik mag toch hopen dat dit niet het geval is. Als dat hun specialisatie is, dan wil ik niet weten hoe de rest eraantoe is. Helaas weet ik het wel. Slecht.
Als eerst zal ik het over de vogels hebben. Ze staan achterin de winkel, in een ruimte waarin nauwelijks te bewegen valt.
Het is even zoeken, maar als je het gekwetter volgt, dan kon je er wel.
De grasparkieten zaten met zijn allen in een redelijk groot hok. Niet groot genoeg voor hun aantal, als je het mij vraagt, maar als ze dan snel verkocht worden kan het nog.
Ik vroeg na of het allemaal jonge vogeltjes waren. Dat waren het.
De neusdoppen van sommige vogeltjes zeiden echter wat anders. Een aantal van de dieren was al broedrijp en zonder enige twijfel ouder dan 6 maanden. (Ter vergelijking, grasparkieten mogen weg bij de ouders met ongeveer 8 weken. 6 maanden is dus niet zo jong meer).
Enkele van de vogels misten hun staartveren. Dit kan komen omdat ze te jong bij hun ouders zijn weggehaald. Als dit het geval is, dan zijn ze nog niet volledig gesocialiseerd en kunnen ze zeker problemen veroorzaken. Als dit niet het geval is, dan hebben ze waarschijnlijk kruipersziekte en mogen ze zeker niet zonder dat het verteld wordt verkocht worden.
Ook hier heb ik naar nagevraagd. Er werd mij verteld dat ze nog jong waren, en dat het wel aangroeide. Vervolgens wees meneer mij een andere vogel aan (overduidelijk een volwassen exemplaar) en zei dat ik die dan maar moest nemen. ‘Kijk eens, deze heeft wel al zijn staartveren’. Mochten de andere parkieten kruipersziekte hebben, dan hebben ze dat al lang overgedragen aan alle andere aanwezige parkieten.
Naast de parkieten zaten zebravinken. Ik weet vrijwel niets van deze vogels, maar ik weet wel dat deze dieren niet goed in hun veren zaten.
Overigens was er bij geen van de vogels voldoende afleiding of ander speelmateriaal.
Op mijn weg de winkel uit zag ik nog een konijn, redelijk groot ras, in een kleine glazen kooi zitten. De kooi was van boven op geen enkele wijze afgesloten, waardoor iedereen zo bij het dier kon.
Het konijn sprong tegen het glas aan, alsof hij hoopte uit te kunnen breken.
In deze dierenwinkel kreeg ik het idee dat ik belachelijk werd gemaakt. De mensen kwamen vriendelijk op mij over, maar ik kan moeilijk geloven dat ze echt dachten dat de parkieten jong waren.
Het was bijzonder verleidelijk een dier te redden, maar ik heb me in weten te houden. Ik wil op geen enkele wijze meehelpen met praktijken als deze.