Nou ja, Ik vond Intratuin met veel planten zoals vroeger wel mooi, hoor (nèt als de kwekers)...
Vind dat de tuinders/kwekers de laatste tien jaar, ook door bouw, èrg veranderd zijn, er is veel ruimte voor "cultuur/huiselijke omgeving". De dierenafdeling vind ik wel mooi/uitgebreid.
7.3
0
Ellen van Doorn
|
was een gezellige winkel. ik moest wel een personeel even zoeken maar was we; erg aardig. nadeel was wel in amersfoort dat het heel hard regende en dat het dak wel op verschillende plekken lekt. het was niet storend maar weet niet of het voor producten kwaaad kan
7.9
0
N.L.Mochel
|
Ik kom al vele jaren in de Intratuin in Amrsfoort.
Ik kan me nog herinneren dat daar vroeger een landbouwer van Drie zat ,waar ik in mijn jeugd {lekkere } knolletjes pikte, nu zo'n 75 jaar geleden.
Wat mij opvalt in deze Intratuin is de netheid en schoonheid van het gehele aanzicht, alles ordentelijk en overzichtelijk geplaatst in vergelijk met vele andere tuincentra.
8.5
0
evandevlekkert
|
Voor verbetering een pad tussendoor ,zodat ik niet de hele route terug moet lopen om iets vergeten mee te nemen extra moet lopen .Il ben niet zo jong meer.
8.1
0
Hanneke
|
Afgelopen maandagmorgen bij Intratuin.
Ik heb haast, want ik wil op weg naar het zwembad in Soest toch nog even bij Intratuin langs gaan. De dochter van mijn partner is vandaag jarig. Ze weet dit jaar geen cadeautje voor haar verjaardag. Maar bij Intratuin lukt het vast iets leuks voor haar te vinden.
Ook ben ik in de tuin bezig met een plek waar de buurkatten bij voorkeur hun kattenbak van maken. Op internet had ik gelezen dat katten niet van citroengeraniums en lavendel houden. Vorige week had ik al een citroengeranium gekocht. De lavendel koop ik dan vandaag.
Al direct bij de ingang valt mijn oog op een grote pot met allerlei gemengde planten met bloemen. O, wat mooi! Allemaal even vers. Ik kijk goed in welke pot mijn favoriete kleuren te vinden zijn. En ja hoor, er zit een bak bij waarbij ik het gevoel krijg dat de planten naar me toe komen en met me mee willen. Voor € 7,99 kan ik ze echt niet laten staan. Die zet ik bij de voordeur, besluit ik. Hup, in de kar ermee.
Bij de service-afdeling kijk ik naar een theekopje met potje erop. Die vindt ze vast schattig. Na goed kijken, besluit ik er geen te kopen. Het motief is zeker niet haar smaak.
Ik loop door naar de kassa. Ik over zie de situatie. Bij de rechter kassa staat een hele rij mensen, dus ga ik gelijk achter de kortere rij bij de linker kassa staan.
Bij de rechter kassa is er iets aan de hand. Een oudere heer met rechtopstaande grijze kuif, vast voorheen fan van Elvis Presley, schiet uit zijn slof naar de dame achter de kassa. Er zijn geen trays bij de inpaktafel, moppert hij. De caissière is al bezig met de volgende klant en kijkt verstoord op. ‘Ja, dat kan ik ook niet helpen. Het is maandagmorgen en dan ligt het er nog niet allemaal.’
De man wordt steeds bozer. Ik kijk naar zijn kar. Helemaal vol met allemaal kleine potjes plantjes. ‘Zo gaat het niet’, roept hij. Haal dan achter die trays voor me.
De caissière zegt: ik ben nu met een klant bezig.
Hij zegt. Maar ik was eerder. Je kunt toch wel iemand van achteren bellen. De caissière raakt in de stress en zegt: ‘ Ik ben aan het afrekenen. U kunt toch wel even wachten.’ De man begon luider te praten, ook tegen anderen. De mensen in de rij staan onrustig te schuifelen. Wat een gedoe een dergelijk man.
Ik zie het aan en denk: Hier hoor ik niet bij. Inmiddels ben ik aan de beurt met afrekenen. Ik heb een kleine en een grote pot. Ik zie dat de potten van onder vochtige aarde hebben. Ik bedenk dat mijn auto hiervan vies kan worden en vraag om een kleine en een grote zak. Ik krijg een kleine en doe die om het kleine potje lavendel. Ik vraag er een grote zak voor de grote pot. Maar de caissière wil geen grote zak geven. Hij zou te klein zijn. Ik bekijk het nog eens met mijn timmermansoog en zeg: ‘Geef die grote zak nou maar. Ik krijg de pot er wel in.’ Tijdens het afrekenen met de volgende klant geeft ze me een grote zak.
Terwijl ik wat onhandig sta te doen met de plant en de zak, komt grijze man als een gentleman uiterst vriendelijk naar me toe. ‘Ik zal wel even helpen hoor.’ Terwijl ik de pot vast houdt, doet hij voorzichtig de plastic zak erom heen. ‘Mooi, hoor’, zegt hij. ‘ Als de bloemen uitgebloeid moet je ze wel afknippen, dan blijven de planten langer doorbloeien.’
Hij staat weer bij zijn volle kar met kleine potjes. En ik zeg: ‘Wat kan je toch om het hand zijn, als je zo je planten in de auto moet vervoeren.’ Hij zucht: ‘Ze gaat zo meteen een collega bellen, die trays brengt.’
Bij nader inzien hoorden we toch even bij elkaar. Tuinliefhebbers.
Ik ga naar het zwembad. Daarna gauw naar huis om de planten in de tuin te zetten. Ik geloof dat ik toch maar parfum koop voor de jarige, besluit ik onderweg.
750 Reviews Plaats review
Paul Meijer
|Nou ja, Ik vond Intratuin met veel planten zoals vroeger wel mooi, hoor (nèt als de kwekers)...
Vind dat de tuinders/kwekers de laatste tien jaar, ook door bouw, èrg veranderd zijn, er is veel ruimte voor "cultuur/huiselijke omgeving". De dierenafdeling vind ik wel mooi/uitgebreid.
Ellen van Doorn
|was een gezellige winkel. ik moest wel een personeel even zoeken maar was we; erg aardig. nadeel was wel in amersfoort dat het heel hard regende en dat het dak wel op verschillende plekken lekt. het was niet storend maar weet niet of het voor producten kwaaad kan
N.L.Mochel
|Ik kom al vele jaren in de Intratuin in Amrsfoort.
Ik kan me nog herinneren dat daar vroeger een landbouwer van Drie zat ,waar ik in mijn jeugd {lekkere } knolletjes pikte, nu zo'n 75 jaar geleden.
Wat mij opvalt in deze Intratuin is de netheid en schoonheid van het gehele aanzicht, alles ordentelijk en overzichtelijk geplaatst in vergelijk met vele andere tuincentra.
evandevlekkert
|Voor verbetering een pad tussendoor ,zodat ik niet de hele route terug moet lopen om iets vergeten mee te nemen extra moet lopen .Il ben niet zo jong meer.
Hanneke
|Afgelopen maandagmorgen bij Intratuin.
Ik heb haast, want ik wil op weg naar het zwembad in Soest toch nog even bij Intratuin langs gaan. De dochter van mijn partner is vandaag jarig. Ze weet dit jaar geen cadeautje voor haar verjaardag. Maar bij Intratuin lukt het vast iets leuks voor haar te vinden.
Ook ben ik in de tuin bezig met een plek waar de buurkatten bij voorkeur hun kattenbak van maken. Op internet had ik gelezen dat katten niet van citroengeraniums en lavendel houden. Vorige week had ik al een citroengeranium gekocht. De lavendel koop ik dan vandaag.
Al direct bij de ingang valt mijn oog op een grote pot met allerlei gemengde planten met bloemen. O, wat mooi! Allemaal even vers. Ik kijk goed in welke pot mijn favoriete kleuren te vinden zijn. En ja hoor, er zit een bak bij waarbij ik het gevoel krijg dat de planten naar me toe komen en met me mee willen. Voor € 7,99 kan ik ze echt niet laten staan. Die zet ik bij de voordeur, besluit ik. Hup, in de kar ermee.
Bij de service-afdeling kijk ik naar een theekopje met potje erop. Die vindt ze vast schattig. Na goed kijken, besluit ik er geen te kopen. Het motief is zeker niet haar smaak.
Ik loop door naar de kassa. Ik over zie de situatie. Bij de rechter kassa staat een hele rij mensen, dus ga ik gelijk achter de kortere rij bij de linker kassa staan.
Bij de rechter kassa is er iets aan de hand. Een oudere heer met rechtopstaande grijze kuif, vast voorheen fan van Elvis Presley, schiet uit zijn slof naar de dame achter de kassa. Er zijn geen trays bij de inpaktafel, moppert hij. De caissière is al bezig met de volgende klant en kijkt verstoord op. ‘Ja, dat kan ik ook niet helpen. Het is maandagmorgen en dan ligt het er nog niet allemaal.’
De man wordt steeds bozer. Ik kijk naar zijn kar. Helemaal vol met allemaal kleine potjes plantjes. ‘Zo gaat het niet’, roept hij. Haal dan achter die trays voor me.
De caissière zegt: ik ben nu met een klant bezig.
Hij zegt. Maar ik was eerder. Je kunt toch wel iemand van achteren bellen. De caissière raakt in de stress en zegt: ‘ Ik ben aan het afrekenen. U kunt toch wel even wachten.’ De man begon luider te praten, ook tegen anderen. De mensen in de rij staan onrustig te schuifelen. Wat een gedoe een dergelijk man.
Ik zie het aan en denk: Hier hoor ik niet bij. Inmiddels ben ik aan de beurt met afrekenen. Ik heb een kleine en een grote pot. Ik zie dat de potten van onder vochtige aarde hebben. Ik bedenk dat mijn auto hiervan vies kan worden en vraag om een kleine en een grote zak. Ik krijg een kleine en doe die om het kleine potje lavendel. Ik vraag er een grote zak voor de grote pot. Maar de caissière wil geen grote zak geven. Hij zou te klein zijn. Ik bekijk het nog eens met mijn timmermansoog en zeg: ‘Geef die grote zak nou maar. Ik krijg de pot er wel in.’ Tijdens het afrekenen met de volgende klant geeft ze me een grote zak.
Terwijl ik wat onhandig sta te doen met de plant en de zak, komt grijze man als een gentleman uiterst vriendelijk naar me toe. ‘Ik zal wel even helpen hoor.’ Terwijl ik de pot vast houdt, doet hij voorzichtig de plastic zak erom heen. ‘Mooi, hoor’, zegt hij. ‘ Als de bloemen uitgebloeid moet je ze wel afknippen, dan blijven de planten langer doorbloeien.’
Hij staat weer bij zijn volle kar met kleine potjes. En ik zeg: ‘Wat kan je toch om het hand zijn, als je zo je planten in de auto moet vervoeren.’ Hij zucht: ‘Ze gaat zo meteen een collega bellen, die trays brengt.’
Bij nader inzien hoorden we toch even bij elkaar. Tuinliefhebbers.
Ik ga naar het zwembad. Daarna gauw naar huis om de planten in de tuin te zetten. Ik geloof dat ik toch maar parfum koop voor de jarige, besluit ik onderweg.