Elske speelt al vanaf het begin mee, zo is in haar review van de Postcodeloterij te lezen. Haar droom is het winnen van een fiets, maar ze wint alleen maar stroopwafels en ijs, waar ze niet eens van houdt. En kaartjes voor de Toppers, maar daarvoor is ze te oud. Ook Ton speelt liever voor 'echte prijzen' en niet naar voor een pakje thee of een ijsje. Marieke klaagt dat ze al meerdere keren heeft laten weten geen post meer te willen ontvangen, maar dat dit maar door blijft gaan. Tom beklaagt zich over 'de jaren 80 service' bij het opzeggen: "heel veel klikken op de site (weet u het zeker dat u stopt met goede doelen steunen?) en dan eindeloos in de wacht om telefonisch op te mogen zeggen."
Als het uiteindelijk lukt om een medewerker aan de telefoon te krijgen, blijkt dit vaak toch een positieve ervaring op te leveren. Toen Koen lang moest wachten op zijn gewonnen ijs werd hij telefonisch heel goed geholpen en de jongen die Tinie aan de lijn kreeg kon haar heel goed helpen toen haar computer kapot was en ze de kaarten voor de Toppers niet kon bestellen.
Ook uit de reviews over de Vriendenloterij blijkt dat de prijzen in natura niet altijd gewaardeerd worden. Zo zegt Cor: "Laatst wonnen we een pakketje inferieure zonnebrand producten. We hebben ze gelijk weggegooid." Tevens is er commentaar op het afmelden.
Bij de Lotto gaan de klachten met name over de hoeveelheid telefoontjes waarmee mensen benaderd worden. Roel geeft bijvoorbeeld aan dat hij heel vaak gebeld wordt, terwijl hij heeft aangegeven geen belangstelling te hebben.
De Staatsloterij, dit jaar in het nieuws door de rechtzaak tegen de Stichting Loterijverlies, blijft de laatste tijd gevrijwaard van negatief commentaar.